Transmisje na żywo oraz retransmisje:

Zapraszamy na kanał Youtube Kościoła Św. Wojciecha.

ZACHĘCAMY DO ZŁOŻENIA OFIARY

nr konta bankowego: 49 1240 1503 1111 0010 1419 9320

tytułem „CELE KULTU RELIGIJNEGO”

Zgodnie z zaleceniami zawartymi w komunikacie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski z dnia 12.03.2020 roku ws. wprowadzenia prewencyjnych środków ostrożności w sytuacji zagrożenia koronawirusem — rozszerzamy zasięg transmisji online z Kościoła Św. Wojciecha w Lublinie.

Rys historyczny

Kościoła pw. św. Wojciecha
i Archidiecezjalnego Domu Rekolekcyjnego

Powstanie kościoła św. Wojciecha, a wraz z nim zespołu szpitalnego św. Łazarza, związane jest z zakładaniem w XVI wieku stowarzyszeń dobroczynnych. Do pierwszych zalicza się Bractwo Miłosierdzia i Bractwo św. Łazarza, które powstały w Krakowie w latach 1589-1597 z inicjatywy Księdza Piotra Skargi.

Z jego też inspiracji powstały dwa bractwa dobroczynne w Lublinie. Fundatorem pierwszego z nich był Mikołaj Zebrzydowski, wojewoda lubelski, z siedzibą w kościele Jezuitów. Drugie bractwo, wzorowane na założonym w Krakowie Bractwie św. Łazarza, zostało założone przez Stanisława Garwaskiego, starostę gostyńskiego.

Początki kompleksu św. Wojciecha i zespołu szpitalnego św. Łazarza w Lublinie prowadzą do lat 1599-1603, kiedy to wybudowano drewniany kościół i zespół klasztorny, o czym wspomina notatka archiwalna: „Capella Santici Adalberti circa Hospitale Santici Lazati ante portam Castri iacet”. Pozostająca poza murami miasta drewniana budowla uległa prawdopodobnie pożarowi podczas Rokoszu Zebrzydowskiego. Wówczas połączono obydwa istniejące w Lublinie bractwa w jedno i na miejscu drewnianego kompleksu wybudowano w latach 1615-1650 murowany kościół i szpital. Tworzą one zamknięty czworobok budynków. Jest to jednonawowa świątynia zakończona półkolistą absydą. Sklepienie kolebkowe, budowla pod względem stylu należy do grupy kościołów reprezentujących renesans Lubelski. Przy kościele znajduje się zakrystia wkomponowana w budynek mieszkalny. Ostateczną sytuację zarządzanego przez Bractwo św. Łazarza kompleksu unormował akt prawny nadany przez króla Jana Kazimierza w 1655 roku.